🌬 در روزگاری که صدای انفجارها و غرش موشکها و جنگنده ها گوش زمین را کر کرده و آتشِ فتنه، افق‌ها را تیره ساخته، صدای نی حضرت مولانا چون نغمه‌ای داوودی در دل تاریکی می‌پیچد—نه از سر یأس، بلکه از ژرفای امید و حقیقت.
- - -
🍂 نی، صدای غربت روح انسان
مولانا می‌گوید نی از نیستان بریده شده و همین بریدگی، سرچشمه‌ی فغان اوست.
این نه تنها فراق از وطن خاکی، بلکه جدایی روح انسان از اصل الهی‌اش است.
> «از نیستان تا مرا ببریده‌اند
> از نفیرم مرد و زن نالیده‌اند»
🔸 پیام این است: اگر رنجی می‌کشیم، دلیلش این است که از اصل خویش دور افتاده‌ایم.
🔸 و امیدی هست: زیرا این ناله نشانه‌ای از آگاهی است؛ آگاهی از گمشده‌ای در درون.
- - -
🔥 در زمانه‌ی شر، عشق مولانا راه نجات است
مولانا هرگز با موشک و جنگنده و گلوله و تفنگ سخن نمی‌گوید.
او آتش را با آب عشق فرو می‌نشاند.
در مثنوی، هر داستان، هر بیت، حکایتی از تحولی درونی‌ست—نوعی رجعت به مرکز دل.
> «عشق آید و عشق آید و عشق آید باز»
💫 حتی اگر جهان در جنگ باشد، درون ما می‌تواند میدان صلح باشد؛
و این صلح از نی برخاسته، با آوای سوزناک و درعین‌حال شفا‌بخش.
- - -
🕯 صدای نی، آینه‌ای برای حال زمانه
در جهانی که مردم از رنج، سرگردان‌اند و دل‌ها لرزان، نی به ما یادآوری می‌کند:
- رنج ما بیهوده نیست؛ نشانه‌ی روحی‌ست که به دنبال وصل است.
- جدایی ما را به پرسش و جست‌وجو می‌کشاند، و این خود آغاز راه است.
- ما تنها نیستیم؛ صدای نی، صدای تمام دل‌های عاشق و گم‌گشته است.
- - -
🌙 اگر امشب سکوت کردی، نی گوش بده...
در آرامش شب، صدای نی همان‌قدر قابل لمس است که صدای نبض زمین.
می‌توانی چشم ببندی، بیتی از مثنوی بخوانی، یا حتی سطر ساده‌ای زمزمه کنی، مثل:
> «بشنو از نی چون حکایت می‌کند
> از جدایی‌ها شکایت می‌کند»
و شاید در این زمزمه، آرامشی بیابی که هیچ رسانه و مرهمی قادر به ارمغان آن نیست.
گالری تصاویر محصول
تصاویر
بیشتر
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
(3).jpg?w=60)