عید و کریسمس بهانه ایست برای شادی روح و روان

حوالی عصر بود که به اتفاق خانواده‌ام به محله جلفای اصفهان رفتیم همینجور که داشتیم به قدم زدن در کوچه های شلوغ اطراف کلیسا ادامه میدادیم و در آن آشوب پر شور، موج رقص برگهای پائیزی بود که یکی پس از دیگری با ناز و کرشمه از یکدیگر سبقت گرفته و فرشی را بر سر راهمان میگستراندند، و نشانه ای از میهمان نوازی و خوش اخلاقی ساکنان محله جلفا که اکثرا عزیزان مسیحی بودند داشت، بوی عود و عطر و ملودی آرام کافی شاپهای اون خیابون هم بر شور ما افزوده بود، بوی گاتا را که نگم براتون، اونم گاتای گرم و تازه پخت شده،   روحمان را با این جلوها پر میکردیم و درونمان را از روایح شامه نواز محیط آکنده، که به ناگاه از پیچ کوچه گذر کرده و چشممان به درختانی افتاد که میوه هایی نه از جنس سیب و هلو و پرتقال و میوه های هاوایی، که کاجهایی بودند با رنگ و بوی کریسمس که میوه هایش گوی های قرمز و مکعب های رنگ و وارنگ و عروسکهای کوچک بابانوئلهای کوچ و بزرگ آویزان بود ،این همه نشان از نزدیک شدن ایام سرور و شادی هم میهنان عزیز میسحی را با خود داشت، و من بجز لبخندی و تبریکی از اعماق وجودم، نداشتم هدیه ای که به تک تک عزیزان اهدا نمایم و صد البته همین لبخند و تبریک حقیقی من و خانواده ام همانگونه که موجب آرامش ما میشد، یقین دارم که بر جان آن بزرگواران هم مینشست، چه بگویم از شور و حال و هوای اون محیط که حلوای تن تنانی تا نخوری ندانی، همینجور که ادامه می‌دادیم تو کوچه پس کوچه‌های منطقه جلفا یه دفعه خودمونو مقابل درب بسته شده کلیسای وانگ دیدیم، حال و هوای این ایامی که نزدیک کریسمسه خیلی دیدنیه، یه بازارخیلی نقلی داره با چند تا مغازه مرتب، یکی از مغاز ها دستبافته‌های بانوان ارامنه را ارائه می‌دهد و بر روی شیشه مغازه نوشته شده بود خیریه بانوان ارامنه

پس از خرید، لحظاتی را به اتفاق پسرم، در بیرون فروشگاه ایستاده بودیم و به گنبد و بزرگی و عظمت این بنا و تاریخ و حکایاتی که در پشت و یا داخل این بنا در طول صدها سال گذشته است نگاه می‌کردیم، به ناگاه سوالی جرقه وار به ذهنم رسید و واجب دونستم که اونو با پسرم مطرح کنم، به پسرم گفتم که بابا جون می‌دونی فرق بین ادیان چیه ؟

به نظر شما فرقی میان صومعه وکلیسا و مسجد و کنیسه و مندیر و آتشکده هست ؟ درست در همان لحظه، از سوالی که مطرح نموده بودم پشیمان شدم، اصلا مایل نبودم و نیستم که عزیزانم، افکارشان را با اینگونه سوالات در آمیزند که دامن زدن به این گونه مباحث عایدی به دنبال ندارد و عمری را که من در طرح و دامن زدن افراطی به اینگونه سوالات گذرانده بودم را جز هدردادن عمر به حساب نمی‌آورم و مایل نیستم که عزیزانم اشتباهات مرا تکرار کند.

واقعیت اینست که تمایلی ندارم که هیچکس به این حیطه نزدیک شود تا چه رسد که در آن گرفتار آیند، به هر حال تیری بود که انداخته بودم و معروف است که" تیری که در رفت، به شست نیاید "  

از آنجایی که نمی‌خواستم که حتی یک لحظه پسرم ذهن زیبایش را درگیر این سوال نماید، خودم سریعا پاسخ را دادم و گفتم عزیز من هیچ فرقی بین ادیان الهی نیست، این ماییم که تفاوت گذاشتیم بین این ادیان، اگر من بپذیرم که دین برای تعالی انسان در مسیر اخلاق حسنه و نیکو آمده پس باید بپذیرم که همه ادیان قابل ستایشند چونکه تمام ادیان مدعی اخلاق گرایی هستند و هرگونه ایجاد تفرقه در اون‌ها به هر دلیلی با عناوینی همچون من برترم، من سرترم، من دقیق‌ترم، فقط تفرقه ایجاد می‌کند.

گفتم بابا جون مسجد، معبد و دیرو … اگه قرار باشه در اونجا به آرامش برسیم، می‌تونیم بگیم بهترین نقطه در روی کره خاکیه، اصلا ماهیت و فلسفه وجودی معابد همینه که در جو محیط قرار بگیری و حس قرابت نسبت به کائنات و نیکیها در درون ایجاد شود ولی اگر قرار باشه بریم در داخل معابد و موجبات تفرقه و چالش و دین گریزی را فراهم نمائیم و به جای روایح روح بخش، روایح روان پریش را استشمام نمائیم، و بدنبال اون موجب فاصله و گریز بشیم، موجب کینه بشیم نه تنها اون معابد ارزشی ندارند بلکه مضر هم هستند، در کشاکش بحرانها و در جدال با نا آرامیهای زمانه، باید معابد برترین و مهمترین مراکز دعوت به آرامش و صلح واقعی باشد، نه موجب تشویش و تفریق، البته بستگی به فرد دارد، یکی ممکن است در کنج خانه خود در نهایت آرامش به سر برد و دیگری در محافل و مجالس دینی و گروهی دیگر نیز آرامش خود را با تفریح کسب می‌نماید، هر کس روشی برای آرامش دارد و چه زیبا که در جمع انرژیهای گوناگون، آرامش خود را بدست آوریم. نه در کنج عزلت و پستوی خانه ها.

گالری تصاویر محصول

تصاویر
بیشتر