کتابدرمانی یا Bibliotherapy (بیبلیوتراپی) یعنی استفاده از کتاب بهعنوان ابزاری درمانی برای کمک به رشد روانی، شناختی و عاطفی فرد. در این روش، خواندن کتابها (اعم از داستانی، غیرداستانی، شعر و حتی متون مقدس یا عرفانی) به فرد کمک میکند تا:
احساساتش را بهتر بشناسد و پردازش کند
با بحرانها، اضطراب، افسردگی، سوگ یا چالشهای زندگی کنار بیاید
حس همدلی و خودآگاهی را افزایش دهد
راهحلهایی برای مسائلش پیدا کند
احساس تنهایی یا طردشدگیاش کاهش یابد
- - -
1. کتابدرمانی بالینی (Clinical Bibliotherapy):
توسط رواندرمانگر انجام میشود و اغلب با جلسات درمانی همراه است. کتابها متناسب با مشکل روانی فرد انتخاب میشوند.
2. کتابدرمانی رشدی (Developmental Bibliotherapy):
برای ارتقای رشد شخصیتی، اخلاقی، یا اجتماعی در کودکان، نوجوانان یا حتی بزرگسالان سالم استفاده میشود.
3. کتابدرمانی خودیار (Self-help Bibliotherapy):
فرد به تنهایی و با راهنمایی کتابهای خاص سعی در خودشناسی یا بهبود وضعیت روانیاش دارد.
- - -
خواندن رمانهایی درباره سوگ برای کسی که عزیزی را از دست داده
استفاده از شعرهای عرفانی مولانا یا حافظ برای کاهش اضطراب و افزایش معنا در زندگی
خواندن کتابهای رشد شخصی مانند آثار ویکتور فرانکل یا اکهارت تول
- - -
در سنتهای عرفانی (مانند مثنوی مولانا)، خودِ متون نقش درمانگر را دارند. برای مثال:
> خواندن داستان «نینامه» در آغاز مثنوی، نوعی «خودکاوی» و درمان جان از طریق همذاتپنداری با نی است.
کپی رایت: تمامی حقوق مادی و معنوی سایت سماع قلم متعلق به فرشید احمدی است. استفاده از محتوای رایگان با ذکر کامل منبع بلا مانع است.