.jpg)
کتاب MEOW که فقط یا عمدتاً از واژه‌ی «meow» استفاده کرده، نمونه‌ای جذاب از ادبیات تجربی
یا مینیمالیسم فرمی است. این‌گونه آثار معمولاً هدفی فراتر از روایت داستان ساده دارند و سعی می‌کنند با شکستن قواعد زبانی و معنایی، احساسات، فضا یا حتی نقدی فرامتنی را منتقل کنند.
تحلیل از چند زاویه:
تکرار تنها یک کلمه مانند «meow» می‌تواند نوعی بازی زبانی یا فرم‌گرایی افراطی باشد؛ مشابه کاری که جیمز جویس در "فینیگنز ویک" یا برخی شاعران دادائیست انجام داده‌اند. در این حالت، معنا از طریق ریتم، چینش کلمات، تصویرسازی ذهنی خواننده و حتی صفحه‌آرایی منتقل می‌شود، نه از طریق خود واژه‌ها.
این کتاب ممکن است نوعی هجو بر دنیای نشر، یا طعنه‌ای به خوانندگانی باشد که صرفاً به دنبال محتوا نیستند، بلکه از شکل فریب می‌خورند. نویسنده شاید قصد داشته نشان دهد که چگونه یک واژه ساده می‌تواند بسته‌بندی شود، چاپ شود، خریده شود، و حتی نقد هنری شود – بدون اینکه محتوایی جدید داشته باشد. این شبیه است به کارهای هنرمند مفهومی "مارسل دوشان" (مانند چشمه)؟؟.
اگر بخواهیم از منظر عرفانی ـ مخصوصاً با نگاهی مولویانه ـ به این اثر نگاه کنیم:
تکرار کلمه «meow» شاید نمادی از ذکر مداوم باشد؛ همان‌طور که در تصوف، ذکر خداوند در همه حال توصیه شده. این ذکر ممکن است برای دیگران بی‌معنا یا تکراری باشد، اما برای ذاکر، هر بار عمقی تازه دارد.
گربه، حیوانی آرام، مستقل و درون‌نگر است. «میو» شاید فریادی خاموش، دعایی پنهان یا نجواهایی با هستی باشد. گربه در سکوت است و فقط گاه‌گاه میو می‌کند؛ شاید این کتاب، تقلیدی از گفت‌وگوی محدود اما عمیق با هستی باشد.
از منظر روان‌شناسی خلاقیت، این کتاب ممکن است تلاشی باشد برای بازیابی ذهن کودکانه، جایی که تکرار یک صدا (مانند میو) می‌تواند الهام‌بخش، خنده‌آور یا آرامش‌بخش باشد. کودک با گفتن مکرر یک کلمه ساده، جهانی ذهنی خلق می‌کند.
نتیجه:
کتاب MEOW را نمی‌توان فقط بر پایه محتوا یا واژه‌ها داوری کرد. این اثر در چارچوب هنر مفهومی، ادبیات تجربی یا طنز پست‌مدرن قرار می‌گیرد. بسته به زاویه نگاه، می‌تواند اثری:
عبث و بی‌معنا
هوشمندانه و نقدآمیز
کودکانه و بازی‌محور
یا حتی عرفانی و ذوقی باشد.
.jpg)
چشمه یا فواره (به انگلیسی: Fountain) یکی از آثار مارسل دوشان هنرمند فرانسوی و پایه‌گذار هنر شوک است که آن را در سال ۱۹۱۷ ساخت. این اثر از آثاری است که دوشان آن‌ها را «حاضرآماده‌ها» می‌نامید. او در آثار دیگرش از وسایل آماده (دم‌دستی) استفاده کرده بود و در این مورد از یک پیشابگاه (توالت سرپایی) بهره برد و آن را با امضای R. Mutt برای نمایش عرضه کرد. این اثر در هنر قرن بیستم یک نقطهٔ عطف به‌شمار می‌رود و از آثار شاخص هنر مفهومی شناخته می‌شود.
سایت سماع قلم، پژواکی از آگاهیست
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
(3).jpg?w=60)