کربلایی ابراهیم انتظاری

پدر بزرگم مرحوم کربلای ابراهیم انتظاری مردی اهل سلوک، عبادت و ریاضت بوده است. چنین شخصیت‌هایی معمولاً در زهد و پرهیزگاری سرآمد زمانه‌ی خود هستند و زندگی‌شان وقف طاعت، خلوت‌های عارفانه و مجاهدت‌های روحی می‌شود.

اگر بخواهیم او را با اوصاف عارفی توصیف کنیم، می‌توان گفت:

او مردی بود که آتش شوق عبادت در جانش زبانه می‌کشید، چشم از دنیا شسته و دل به ملکوت بسته بود. سحرگاهان، راز و نیازش با معبود قطع نمی‌شد و روزها را در مجاهدت و ریاضت نفس سپری می‌کرد. نان دنیا را به نسیه‌ی آخرت فروخته بود و چشم امیدش تنها به رحمت الهی بود.

آقا جان آقا جان